Wij zijn naar Canada gegaan om daar een nieuw bestaan op te bouwen, niet uit onvrede met Nederland, maar door het zoeken van de uitdagingen en door de liefde voor het land.

Hieronder vindt u de voortgang van de emigratie,
die inmiddels geschiedenis is want het visum is helemaal rond.

We zijn nu officieel Permanente Bewoners van Canada maar nog wel Nederlands staatsburger.

Begin 2004.

5 jaar geleden hebben we het niet gedaan uit liefde voor Nederland en Wijngaarden. Maar de liefde voor het land van “the brightness”, vriendelijkheid en mooie natuur trok nog steeds. Vandaar dat we er weer over zijn gaan denken.

December 2004

Maar we moesten wel eerst de boerderij verkocht hebben. En dat lukte gelukkig ook. De familie Brand heeft de boerderij in december officieel gekocht. Kees is toen naar Canada gegaan om naar bedrijven te kijken en starte het “nominatieplan” voor de visumaanvraag op (versnelde visumprocedure).

Januari 2005

De ideale boerderij was nog niet gevonden, vandaar dat Kees en Annie nog een keer samen zijn gaan kijken in Canada. Nog meer boerderijen gezien. Na lang overwegen zijn we toch voor de boerderij van de Fam. Aalbers gegaan.

03-03-2005

Positief nieuws uit Canada. De goedkeuring in het nominatieplan  voor de visumaanvraag hebben we ontvangen. Deze hebben we opgestuurd naar Berlijn die alles verder in behandeling nemen. Nu zijn we in afwachting op de oproep voor de medische keuring.

27-04-2005

Zo als het weer kan omslaag slaat ook de onderhandelingssituatie om en binnen een week, namleijk op 27 april om 10 uur ‘s avonds, is de boerderij definitief gekocht.

19-05-2005

Vandaag moeten we naar Den-Haag voor de medische keuring. Dat omvat standaard onderzoek, bloedprikken en röntgenfoto's. Dit alles wordt opgestuurd naar een arts in Wenen. Hij zal beoordelen of wij medisch in orde zijn.

01-06-2005

Het is nu een week geleden dat we de medische keuring hebben gehad, en nu al bericht van de arts uit Wenen. Helaas wil hij nog aanvullende informatie, dit is best jammer, want in het ergste geval zou het wel eens een paar maanden langer kunnen duren.

17-06-2005

Maar naast veel geregel ook nog tijd voor ontspanning en afscheid. Het afscheidsfeest. Het was geweldig en onvergetelijk. Afscheid is de geboorte van een nieuwe herinnering. En dat geld ook zeker voor iedereen die we gekend hebben en de mensen uit Wijngaarden.

22-06-2005

Opnieuw een brief van de ambassade. Dit keer goed. De uitslag van de medische keuring was geheel goedgekeurd. Nu is het een kwestie van de paspoorten opsturen en kan het bijna niet meer fout gaan.

15-07-2005

Bericht van het postkantoor vertelde ons dat we onze paspoorten op konden halen met het visum erin. Dat visum zelf bleek niks meer dan een stickertje, maar toch. Het heeft in ieder geval behoorlijk wat zekerheid gegeven in een onrustige periode.

23-07-2005

Terug van vakantie uit Frankrijk, “thuisloos”, woonden we tijdelijk, voor 2 weken, in Oud-Alblas.